رتبهبندی جدید دانشگاههای جهانی
رتبهبندی ۲۰۱۴ دانشگاههای جهان دیروز اعلام شد. دانشگاه تهران که از ۲۰۰۹ مسیر ثابتی داشته (در یک چیز ثبات پیدا کردیم خدا را شکر) و مرتباً و مداوماً هر سال یک طبقه پنجاه تایی کاهش رتبه یافته!
درحالیکه از نظر اندازه ایکس لارژ است و بالاترین اندازه را دارد و به رغم این همه فشار روی دانشجویان برای چاپ مقاله (حالا با هر کیفیتی)، هر سال داریم پایینتر میرویم. (سایتهای دیگه نوشتند که ترکیه ۵ برابر و عربستان ۴ برابر ایران دانشگاه داره در هشتصدتای برتر).
تازه قابل توجه است که از سال ۲۰۰۸ دانشگاه علوم پزشکی را هم به دانشگاه تهران چسباندیم و یکی حساب کردیم تا شدیم یکی از هزار دانشگاه برتر دنیا!!!! یادمه بابتش تو دانشکده شیرینی هم پخش کردند یادش بخیر! چه هیجانی داشتند استادها و دانشجوها! الان خاطراتش خیلی شیرینه!
تحلیل شخصی: اگر منصف باشیم نباید رتبهبندیها را معیار مطلق بدانیم، گرچه شاخص بسیار خوبی برای مقایسه هستند. گاهی مأموریتهای دانشگاهها متفاوت از معیارهای عمومی است، مثلاً همین دانشگاه کنونیم آلبورگ که الان رتبه سیصد و خردهای را دارد، عمیقاً به ارتباط با صنعت متمرکز است و حتی هنر را «هنر و تکنولوژی» و رسانه را «سیستمهای الکترونیکی» و مردمشناسی را «تکنوانتروپولوژی» میداند. خب، علیرغم موفقیتهای خوبش در ارتباط با صنعت، از نظر تمرکز روی مقالهها و تئوریها پایینتر از چند رقیب دیگرش داخل دانمارک قرار میگیرد، گرچه در مأموریت اصلیش خیلی هم موفقه. به همین خاطر جایگاه دانشگاه تهران در رتبهبندی را به عنوان معیار کارآمدی یا ناکارآمدی مطلق درنظر نمیگیریم. مشکل اینجاست که به عنوان یک آدمی که تمایل ذاتی به خوشبینی دارد، کارکرد دیگری برای دانشگاه تهران نمیبینم که بابتش از این رتبهبندی بگذرم و اینجا بنویسم آی مردم به این رتبهبندی دقت نکنید، عوضش دانشگاه تهران فلان کرده و فلان کرده!
این همه تمرکز کردیم بر مقاله چاپ کردن، نتیجهاش این شده که هر دانشجویی یک تحقیق آبدوغ خیاری در زمینه رابطه فلان متغیر با فلان متغیر (مثلاً انگیزه با بهرهوری!!!!!) را در یک آزمون تی بگذاره و با یک انگلیسی داغون بفرسته یکی از مجلههای پولی چاپ کنه تا نمرهاش را بگیرد (خود من هم زمانش این کارها را کردم، نگم نکردم که وضع خودم هم چندان تعریفی نبوده برای شروع. بعداً شیوه صحیح را آموختم و همه کارهای بیاعتبار سابق را هم ریختم سطل آشغال!!! ).
نتیجه اینه که اینجا میزنم تو پایگاه داده دانشگاه و موضوعاتی که با دانشگاه تهرانند میخوانم. متاسفانه در رشته تخصصی خودم، بیشترشان حرفی برای گفتن ندارند هیچ، آدم سعی میکنه پنهانشون هم بکنه که کسی از همکارها نخواندشون!!! )
امیدوارم دانشگاههایمان کمی از اشتباهات گذشته بیاموزند و با بهبود در شیوههای تدریس، جذب استاد، ارزیابی عملکرد، مدل آموزش و بازنگری در اهداف هر یک از دانشکدهها به زودی هم شاهد رتبه دانشگاههایمان باشیم و هم شاهد عملکرد مفید در بهبود جامعه.
لینک اصلی مقایسه دانشگاههای جهان:
http://www.topuniversities.com/node/9275/ranking-details/world-university-rankings/2014